Polska była jednym z pierwszych krajów powołujących państwową (publiczną) służbę zatrudnienia w Europie. W dniu 27.01.1919 roku Naczelnik Państwa na wniosek Prezydenta Ministrów (premiera) RP podpisał dekret o organizacji państwowych urzędów pośrednictwa pracy i opieki na wychodźcami . Był to pierwszy dokument stanowiący o tworzeniu państwowych urzędów pośrednictwa pracy (i opieki na wychodźcami) , które miały podlegać ówczesnemu Ministerstwu Pracy i Polityki Społecznej - "w celu ułatwienia wyszukiwania pracy".
Wśród zadań wymieniano : pośrednictwo pracy, porady przy wyborze lub zmianie zawodu oraz udzielanie informacji o krajowych i zagranicznych stosunkach zarobkowych, zbieranie i zestawianie dat statystycznych.

Po II wojnie światowej zniesiono prywatne i społeczne pośrednictwo pracy, a przed publicznymi służbami zatrudniania postawiono prócz klasycznych zadań również łagodzenia stałych niedoborów siły roboczej.
W ramach przekształceń ustrojowych zmieniło się również bezpośrednie podporządkowanie organizacyjne służb zatrudnienia przekształcono je w komórki organizacyjne rad narodowych.

W latach 80 do stycznia 1990 roku administracją pracy zajmowały się organy administracji państwowej. Dla sprawnej obsługi powstającego rynku pracy na mocy ustawy z dnia 29.XII.1989 roku o zatrudnieniu na bazie dotychczasowych terenowych organów administracji państwowej ds. zatrudnienia (tj. wydziałów zatrudnienia i spraw socjalnych) utworzono wojewódzkie i rejonowe biura pracy. Z dniem wejścia przepisów ustawy tj. 01.01.1990 roku nałożono na nie całkiem nowe zadania a same biura pracy uległy przekształceniom w rejonowe urzędy pracy.

Publiczne służby zatrudnienia stanowiły hierarchiczną strukturę urzędów tj:

od stycznia 1993 r. do grudnia 1998 r.

• Minister Pracy i Polityki Socjalnej
• Krajowy Urząd Pracy o charakterze centralnym z podległymi
• 49 Wojewódzkimi Urzędami Pracy którym podlegało
• 358 Rejonowych Urzędów Pracy, który współpracował z organizacjami , organami i instytucjami zajmującymi się problematyką zatrudnienia oraz przeciwdziałania bezrobociu.

Od 01.01.1999 roku po dokonanej reformie podziału administracyjnego struktura przedstawiała się w sposób następujący:

• KUP - spełniający funkcję centralnego koordynatora działalności programowej, finansowej i organizacyjnej;
• WUP ( Wojewódzki Urząd Pracy)
• PUP ( Powiatowy Urząd Pracy)

Zgodnie z ustawami wdrażającymi reformę ustrojową państwa z dniem 01 stycznia 2000 r. System Urzędów Pracy przestaje istnieć jako administracja specjalna wydzielona. Powiatowy urząd pracy został podporządkowany samorządowi powiatowemu. W myśl nowych uregulowań prawnych organem zajmującym się realizacją problematyki rynku pracy na terenie powiatu został starosta.
Po kilkuletnim okresie remontu w 2001 roku oddano do użytku budynek z przeznaczeniem na Powiatowy Urząd Pracy.