Zadaniem dezynsektora (dezynfektora, deratyzatora) jest zwalczanie szkodliwych dla człowieka ze względów sanitarnych lub wyrządzających szkody w gospodarstwie owadów, bakterii lub gryzoni, np.: wołka zbożowego, karaluchów, pluskiew, szczurów. Osoba wykonująca ten zawód przeprowadza dezynsekcję (niszczenie niepożądanych owadów lub stawonogów), dezynfekcję (odkażanie powietrza, np. w miejscach występowania chorób zakaźnych) lub deratyzację (tępienie gryzoni).

Pierwszą czynnością dezynsektora jest rozpoznanie terenu: przegląd budynku od piwnic do strychu oraz jego otoczenia. Podczas przeglądu obserwuje on miejsca występowania szkodników, drogi ich wędrówek i określa w przybliżeniu ich liczbę. Na podstawie informacji o wcześniej użytych na danym terenie preparatach dobiera odpowiedni środek chemiczny. Celem takiego postępowania jest zastosowanie środka, na który gryzonie bądź owady nie są uodpornione. Następnie dezynsektor rozpyla substancje chemiczne, posługując się specjalnymi opryskiwaczami, lub wykłada trutki. W końcu zamyka dezynfekowane pomieszczenie, aby nie doszło do zatrucia ludzi i zwierząt domowych.

Mniej niebezpieczne dla zdrowia człowieka są metody biologiczne dezynsekcji. Polegają one na wprowadzeniu na dezynfekowany teren innego, pożytecznego gatunku owadów, którego obecność doprowadza do usunięcia szkodników.

Niekiedy stosuje się metody fizyczne. Dezynsektor najczęściej wykorzystuje w tym celu urządzenia emitujące dźwięki o określonej częstotliwości, odstraszające owady lub gryzonie. Takie urządzenia umieszcza się w dezynfekowanych pomieszczeniach.

Dezynsektor przeprowadza także odkażanie miejsc, w których przebywają zwierzęta gospodarskie. Czyni to w czasie szerzenia się chorób zakaźnych lub w celu zapobieżenia im.