Praca maszynisty maszyn sitodrukowych polega na drukowaniu rysunków i napisów (tzw. nadruków) na wszelkiego rodzaju materiałach, takich jak papier, tkanina, skóra, drewno, szkło, preszpan, tektura i karton, porcelana i ceramika, tworzywa sztuczne i metale. Z materiałów tych wykonywane są koszule, zabawki, opakowania do kosmetyków, wszywki konfekcyjne informujące o przepisie prania, wizytówki, druki ozdobne, pisma reklamowe, plakaty, torby i reklamówki, długopisy, zapalniczki, i wiele, wiele innych. Nadruki mogą być jedno- i wielokolorowe.

W małych zakładach używane są proste urządzenia i narzędzia, pracownik wykonuje wszystkie czynności ręcznie. Sama technologia jest bardzo prosta, a cały proces technologiczny, składający się kolejnych etapów realizacji, wykonywany jest zwykle przez tę samą osobę. Wymaga to od niej większych umiejętności i lepszego przygotowania zawodowego.

Pracownik rozpoczyna pracę od rozpięcia na gotowej (lub wykonanej przez siebie) ramie siatki o określonych właściwościach (jedwabnej, z włókien sztucznych lub drutu stalowego bądź mosiężnego) w sposób zapewniający wymagane naprężenie. Następnie przygotowuje farby do drukowania o żądanej gęstości, lepkości i czasie wysychania. Kolejną czynnością jest wykonanie szablonu na siatce metodą fototechniczną lub metodą wymywania, wycinania lub przykrywania.

Kolejne czynności związane są już z samym procesem drukowania. Pierwsza z nich to ułożenie na płycie spodniej, pod ramką, przedmiotu, na którym należy wykonać nadruk. Przedmiot ten powinien być ułożony w sposób uniemożliwiający jego przesunięcie. Następnie, nakłada się farbę na sito, po czym rozprowadza się ją poprzez ręczne przecieranie raklem przez ażurowe miejsca szablonu.

Oprócz wymienionych zwykłych i powtarzalnych czynności pracownik w małym zakładzie, a szczególnie w zakładzie jednoosobowym, powinien umieć przygotować ramkę z drewna lub ze sklejki, zamocować ją zawiaskami do płyty dolnej w sposób zapewniający możliwość regulacji odstępu, naciągnąć siatkę, dobrać i wymieszać farby, naostrzyć rakiel, przenieść obraz metodą fotomechaniczną, wysuszyć odbitkę i usunąć szablon.

Przy wykonywaniu na siatce szablonu za pomocą warstw światłoczułych pracownik musi umieć przygotować i nanieść na siatkę emulsję, a także skopiować i wywołać obraz.

W dużym zakładzie poligraficznym używane są z reguły wysokowydajne maszyny i urządzenia. Maszyny drukujące płaskie i rotacyjne w wykonaniu półautomatycznym i automatycznym osiągają wydajności dochodzące do 3000-4000 odbitek na godzinę. W zakładach wyposażonych w półautomaty i automaty drukujące w dwóch lub więcej kolorach używane są inne farby, nie wymagające stosowania rozpuszczalników. Mogą to być farby wodne (rzadko jeszcze używane), dwuskładnikowe, przygotowywane tuż przed procesem drukowania, oraz najpopularniejsze z nich, utrwalane promieniowaniem ultrafioletowym (UV).

Pracownik pracujący na automatach wykonuje kilka podstawowych czynności powtarzających się wielokrotnie w ciągu zmiany roboczej.

W dużych zakładach operator maszyn sitodrukowych zwykle nie wykonuje czynności pomocniczych i przygotowawczych. Jego praca ogranicza się do bezpośredniej obsługi półautomatu lub automatu. Czynności, które musiałby wykonywać w małym zakładzie rzemieślniczym, tu wykonywane są przez innych pracowników - fotografa i retuszera, trawiacza i preparatora form, czy tokarza cylindrów i szlifierza rakli.

Podstawowym obowiązkiem operatora jest prawidłowe podłączenie maszyny, zamocowanie przygotowanych w odpowiedniej kolejności sit, załadowanie podajników i zasobników przedmiotów, na których wykonywany będzie druk oraz pojemników na farbę. Przed uruchomieniem, powinien sprawdzić również działanie wszystkich podzespołów, podajników i odbiorników, urządzeń do złamywania i cięcia zadrukowanych materiałów, licznika odbitek, itp.

Pewne trudności mogą pracownikowi sprawić przedmioty o kształtach kulistych, cylindrycznych i nieregularnych. Istotnym problemem jest dokładne ich zamocowanie w ściśle określonej pozycji, którą ustala się za pomocą tzw. marek.

Nowsze urządzenia wyposażane są w silosy, z których przedmioty (np.: butelki polietylenowe, pojemniki na kremy, itp.) podawane są transportem pneumatycznych, wreszcie ustawiane i mocowane w sposób zapewniający ich właściwą pozycję przy drukowaniu. Innym ułatwieniem dla operatora jest zastosowanie pompki podającej okresowo farbę na sito, co zwalnia go od konieczności ciągłego kontrolowania jej ilości.

Obsługa maszyny jest stosunkowo prosta i nie wymaga od operatora szczególnych umiejętności i kwalifikacji. Stąd też kwalifikacje zawodowe operatorów wysokowydajnych maszyn sitodrukowych są odmienne od kwalifikacji i umiejętności pracowników drukujących metodą sitodruku ręcznego.

W zależności od wielkości zakładu, rodzaju stosowanych technologii i przyjętych rozwiązań technicznych i organizacyjnych, pracownik może spotkać się z różnymi maszynami sitodrukowymi i urządzeniami pomocniczymi. Mogą to być:

automaty 4-kolorowe w postaci pełnej linii sterowanej komputerowo do druku z roli na rolę,

półautomaty do sitodruku o różnych formatach arkuszy i ram,

kopioramy do naświetlania sit,

suszarki i ostrzarki do szlifowania przecieraków (rakli),

ręczne stoły do sitodruku i ze wspomaganiem rakla.