Podstawowym celem pracy maszynistki jest przepisywanie tekstów w języku polskim lub obcym na różnego typu maszynach do pisania bądź na komputerze. Tematyka i rodzaj pism zależą od profilu zakładu pracy, w którym jest zatrudniona. Mogą to być różnego typu artykuły, reportaże (redakcja prasowa); analizy badawcze (instytut naukowy); decyzje prawne (wydział prawny w urzędzie); kontrakty handlowe (firmy handlowe); protokoły oraz decyzje prawne o wszczęciu bądź zaniechaniu postępowania karnego (prokuratura); faktury (zakład przemysłowy); odpowiedzi na pisma i inne dokumenty. Maszynistka musi szybko i terminowo przepisywać otrzymane teksty. Mogą one być przepisywane z rękopisu bądź z maszynopisu, jeśli zawiera on różnego typu błędy i pomyłki, które trzeba poprawić. Czasem maszynistka pisze „pod dyktando”. Maszynistka musi znać podstawowe zasady kompozycji dokumentu (szerokość marginesów: górnego i dolnego, prawego i lewego; nagłówki; stopki stron; stronicowanie; wyznaczanie miejsc przejścia do następnej strony). Inne zasady obowiązują przy pisaniu oficjalnych pism w spółce handlowej, inaczej pisze się sprawozdania z przeprowadzonych badań naukowych czy ekspertyzy naukowe. Oczywiście w pewnych wypadkach ułatwienie stanowi współpraca z autorami tekstów. Obecnie coraz więcej firm, zarówno państwowych jak i prywatnych, korzysta przy zbieraniu, segregowaniu i prezentowaniu informacji z różnego typu formularzy. Sposób ten znacznie ułatwia późniejszą „obróbkę danych”. Sposób zbierania czy prezentacji danych zależy od charakteru informacji. Na przykład: - tabela stanowi najbardziej popularny sposób przedstawiania danych dotyczących najczęściej/najrzadziej sprzedawanych towarów; - formularze (różnego typu) stosuje się podczas rekrutacji pracowników do firmy; - kwestionariusz ankiety pomaga w zbieraniu informacji na temat klientów, opinii na temat produktu itp. A zatem umiejętność wykonywania wszelkiego typu formularzy nie powinna być obca współczesnej maszynistce. Zakłady przemysłowe, spółki handlowe czy inne przedsiębiorstwa trudniące się kupnem i sprzedażą wszelkiego rodzaju towarów, wystawiają faktury. W małych firmach zajmuje się tym jedna osoba, w dużych zakładach pracy tworzone są specjalne zespoły obsługi maszyn fakturujących. Głównym zadaniem pracujących tam osób jest wprowadzanie danych liczbowo-towarowych za pomocą maszyny do pisania lub komputera na specjalne druki (np. jednostronne faktury krajowe, dwustronne faktury eksportowe, rachunki typu R, NOT-y). W rękopisie czy maszynopisie przekazanym przez autora tekstu zdarzają się błędy czy pomyłki. Dlatego osoba przepisująca otrzymany tekst odpowiada również za jego poprawność pod względem ortografii i stylu. Jednakże wszelkie poprawki powinny być nanoszone w porozumieniu z autorem tekstu. Maszynistka ma obowiązek odpowiednio przechowywać wszystkie rękopisy i maszynopisy (w taki sposób, by zapobiec ich uszkodzeniu czy zgubieniu). Ponadto powinna przestrzegać obowiązującej przy przepisywaniu pism procedury postępowania. Ma to szczególne znaczenie podczas przepisywania pism poufnych. Maszynistka jest również odpowiedzialna za prawidłową eksploatację maszyny do pisania. Zanim przystąpi do pracy, powinna szczegółowo zapoznać się z instrukcją obsługi, by później dokładnie jej przestrzegać. Musi też umieć wykonywać proste czynności konserwatorskie, wymieniać taśmę, wyczyścić czcionki czy wałki. Obecnie coraz częściej tradycyjna maszyna do pisania zastępowana jest przez komputer. Ma to również wpływ na pracę maszynistki. Przepisywanie tekstu wymaga znajomości podstawowych edytorów tekstów. Maszynopis ma postać wydruku komputerowego.